Painted By Numbers
19/1/07
Ασματάκιον χαρωπόν με ολίγη καψούρα, τραγουδιάρα με sexy φωνή κ κορμί, το χοροπηδάγαμε εψέ σε χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων- γκαζι- σε φάση σελήνης με λεμόνι.
Το καταθέτω στο ατάκα:
.
Could I act like you, and put a smile on my face
Not even for a second, would I lie to myself
Too many things are missing, and there's a tear in my eye
It's not a question or an answer, but it will change your mind
.
We'll be the same tomorrow'
Cause we all been painted by numbers
We're dancin' as we borrow
You said it was loveI said I'd like you to be mine
.
na na na na na na na na na na na na na na na
.
I couldn't act like you, but I can love like you do
Between us there is something, I can't explain it to you
We'll be the same tomorrow'
.
Cause we all been painted by numbers
We're dancin' as we borrow
.
.
Δεν παει και πέντε η ωρα να φύγουμε...
Το καταθέτω στο ατάκα:
.
Could I act like you, and put a smile on my face
Not even for a second, would I lie to myself
Too many things are missing, and there's a tear in my eye
It's not a question or an answer, but it will change your mind
.
We'll be the same tomorrow'
Cause we all been painted by numbers
We're dancin' as we borrow
You said it was loveI said I'd like you to be mine
.
na na na na na na na na na na na na na na na
.
I couldn't act like you, but I can love like you do
Between us there is something, I can't explain it to you
We'll be the same tomorrow'
.
Cause we all been painted by numbers
We're dancin' as we borrow
.
.
Δεν παει και πέντε η ωρα να φύγουμε...
F.E.A.R
18/1/07
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος, μέσα απο ρεπορτάζ βουτηγμένα στην υπερβολή, για τις επιπτώσεις των video games και του internet σε ανήλικους χρήστες,
Σαν παλιός χρήστης του νετ αλλά και φανατικός gamer, αποφάσισα να κάνω μια μικρή έρευνα σχετικά με το που σταματάει η αλήθεια και που ξεκινούν οι υπερβολές.
Μετά την καθιέρωση των υπολογιστών εδω και χρόνια, γεγονός είναι οτι εμφανίστηκαν προβλήματα σε διάφορα επαγγέλματα άλλα σοβαρά κι άλλα οχι τόσο.
Τα περισσότερα προβλήματα έχουν να κάνουν με την κακή στάση μπροστά στο pc κυρίως, συμπτώματα όπως βλάβη στην όραση, πόνοι στον αυχένα και στους καρπούς, πονοκέφαλοι, ζαλάδες κλπ.
Τώρα οσον αφορά τα προβλήματα απο τα games, εδω και χρόνια αναμασείται η ίδια τσίχλα απο τα "μέσα"
σχετικά με την επίκτητη επιληψία, που φυσικά είναι ένας μύθος.
Η λεγόμενη φωτοευαίσθητη επιληψία αφορά ένα ποσοστό του 1% περίπου των παιδιών και σε αυτές τις περιπτώσεις αποφεύγεται η έκθεση σε γρηγορες εναλλαγές φωτισμού και εικόνας .
Αυτό δεν σημαίνει οτι όσοι παίζουν video games έχουν μεγάλες πιθανότητες να εμφανίσουν τέτοια συμπτώματα.
Κάποιοι είχαν κάνει και αγωγές σε διάφορους games publishers υποστηρίζοντας οτι τα παιδιά τους έπαθαν επιληψία απο τη χρήση των παιχνιδιών τους.
Σε όλες τις περιπτώσεις αποδείχτηκε οτι προυπήρχε η πάθηση αυτή και απλά δεν το γνώριζαν.
Το ίδιο αφορά και τον ίλιγγο που έχει αναφερθεί σε συγκεκριμένα παιχνίδια , στο κάτω κάτω παίζεις για ψυχαγωγία κι αν κάτι σε ενοχλήσει σταματάς να το κάνεις, απλά πράγματα.
Υπάρχει και το φαινόμενο της ψυχολογικής εξάρτησης, το πιο σοβαρό απ' ολα κατά τη γνώμη μου, γιατί ενω στην περίπτωση της σωματικής καταπόνησης μπορείς να λάβεις κάποια μέτρα, εδω είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα.
Στην Κορέα, που είναι ίσως πιο έντονο το πρόβλημα απο οπoυδήποτε αλλού, έχουν δημιουργηθεί κλινικές απεξάρτησης απο τα games και η ενδεδειγμένη θεραπεία είναι το ηλεκτροσόκ.
Ο εθισμός σε ένα παιχνίδι όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς έχει να κάνει με πιο βαθιά αίτια. Κανένα παιχνίδι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κολλήσει κάποιον σε μια οθόνη παρά τη θέλησή του, να τον υπνωτίσει και να τον κάνει να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.
Αν ήταν ετσι θα είχαμε πάρει τα πριόνια και τα μαχαίρια όλοι και θα είχαμε βγει στους δρόμους.
Στο κάτω κάτω και η τηλεόραση το ίδιο πιάτο δε σερβίρει;
Γιατί λοιπόν δαιμονοποιούνται μόνο τα video games;
Σίγουρα υπάρχουν κάποια παιχνίδια υπερβολικής βίας που μπορούν να επηρεάσουν ένα παιδί, αλλά εδω είναι που μπαίνει ο παράγοντας γονέας και το πόσο είναι διατεθειμένος να αφιερώσει χρόνο και να ενημερωθεί σωστά ώστε να μπορεί να προστατέψει το παιδί του.
Όταν ο εθισμός καταντά ψύχωση κρύβει συνήθως άλλα προβλήματα όπως η απουσία του οικογενειακού περιβάλλοντος κυριολεκτικά και μεταφορικά, η ανία και η ανάγκη διαφυγής απο μια θλιβερή καθημερινότητα.
Όταν ένα άτομο έχει τέτοια προβλήματα η ψυχολογική εξάρτηση απο ένα παιχνίδι είναι ίσως το λιγότερο που θα μπορούσε να του προκύψει και το πιο ανώδυνο.
Τώρα εκπομπές που παρουσιάζουν μονόπλευρα το θέμα και με τρόπο τέτοιο ώστε να τρομοκρατούν αντί να ενημερώνουν, στο βωμό πάντα της τηλεθέασης, προσθέτουν κι άλλα προβλήματα στο ηδη υπάρχον, εκμεταλευόμενες την αμάθεια του κόσμου. Ειδικά όταν οι συντελεστές έχουν τόση σχέση με τα games και το ίντερνετ οση ένας γάιδαρος με αεροπλάνο.
Όταν κάτι φτάσει στην υπερβολή σίγουρα δημιουργεί προβλήματα και βλάβες, αλλά η λογική του αφορισμού των pc και γενικά των νέων τεχνολογιών απο μερίδα "ειδικών" τηλεδικαστών δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα απο αυτά που ηδη υπάρχουν.
Κι όμως υπάρχουν...
15/1/07
Είμαι σε μαγαζί με πολύ καλή ορχήστρα, η ώρα είναι περασμένη, το βλέφαρο βαρύ απο το αλκοόλ και η μουσική μιλάει στην ψυχή μου ώσπου σηκώνεται να χορέψει ο τρέντης της διπλανής παρέας.
Στέκα στο μαλλί, τσίχλα, ροζ πουκάμισο τελειωμένο.
Και να οι φιγούρες, τα ψαλίδια, ποτήρι στο κεφάλι και χορεύει ποπ ζειμπέκικο. Αν φόραγε και πουέντ σα μπαλαρίνα στη λίμνη των κύκνων θα ήταν.
Δε σε κάνει το ζειμπέκικο μάγκα ρε φίλε, πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Και πώς να χορέψεις κάτι το οποίο δε μπορείς να νοιώσεις, ένα τραγούδι για την αδικία της ζωής και τον ανθρώπινο πόνο.
Το ζειμπέκικο είναι ο ορισμός του πένθιμου χορού.
Κάποτε είχα μια συζήτηση με ένα φίλο μουσικό και μου έλεγε οτι δεν πρέπει να χορεύει μια γυναίκα αυτό το χορό γιατί εκτίθεται.
Δε συμφωνώ, εξάλου κι ο Τσιτσάνης είχε πει κάποτε οτι όποιος έχει μαγκιά ανεξαρτήτου φύλου δικαιούται να χορέψει.
Πρίν χρόνια ήμουν φαντάρος σε μια πόλη της επαρχίας και μέχρι τότε η επαφή μου με την ελληνική μουσική ήταν μηδαμινή.
Είμαστε πιωμένοι σε παρόμοιο μαγαζί και σηκώθηκε να χορέψει ζειμπέκικο μιά γυναίκα.
Αυτή η εικόνα με σημάδεψε.
Ήταν μέσης ηλικίας με έντονο μακιγιάζ και οχι ιδιαίτερα όμορφη. Μέσα σε λίγα λεπτά σταμάτησαν ολοι οι υπόλοιποι να χορεύουν, ούτε παλαμάκια ούτε τίποτα.
Αυτή μόνο.
Κινήσεις αργές, σχεδόν ακίνητη, τα μάτια κλειστά, τα χέρια ανοιχτά σαν φτερούγες.
Βάσανο αβάσταχτο ένοιωθα μόνο που την κοιτούσα.
Η μουσική ακολουθούσε τη φιγούρα κι οχι το αντίθετο.
Όταν τελείωσε το τραγούδι κι έκατσε, εμείς κοιτιόμασταν χωρίς να μιλάμε.
Ο μπουζουκτσής σταμάτησε, άφησε το όργανο και κατέβηκε.
Για λίγο άκουγες ένα ψίθυρο μόνο, τίποτα άλλο...
Σεβασμός ; Ίσως.
Μέχρι σήμερα δεν έχω δει απο άντρα ή γυναίκα να εκφράζει τόσο πόνο με τέτοιο περήφανο τρόπο.
Όχι τέτοιο χορό δεν έχω ξαναδεί κι όταν βλέπω τέτοιους χλεχλέδες σαν τον προχθεσινό, η οργή μου γίνεται μεγάλη, ίσως γιατί άθελά μου ψιθυρίζω το στιχάκι :
οι μάγκες δεν υπάρχουν πια,
τους πάτησε το τρενοooo...
Αντριάν(ο)α
4/1/07
Σιγά που θα 'ρχόταν, το άσχημο είναι οτι μέχρι τώρα σε έφτυναν τα πρώτα ονόματα, τώρα τρως ροχάλες κι απο τους δεύτερους.
Εντελώς ανύπαρκτος πλέον...
Για το πέος και φέτος λεω.Καλή Χρονιά σε όλους
painted by numbers | Blogger Templates by faizul.
