Όχι στα πλαστικά ανατολικά ή δυτικά
28/6/06
Μερικές φορές διαβάζω κάτι και μου δημιουργούνται απορίες καθ' οτι και ολίγον ηλίθιος.
Η αλήθεια είναι οτι δεν τα 'παιρνα τα γράμματα απο μικρός, για αυτό δεν εντάχθηκα ποτέ σε κανένα κόμμα, ακόμα και όταν ήταν πολύ trendy να είσαι μέλος κάποιου κόμματος και ιδίως αριστερού.
Σκέτο τούβλο σου λεω.
.
Και ρωτώ λοιπόν:
Ο στόχος ποιός πρέπει να είναι δηλαδή, σύμφωνα με αριστερούς και "προοδευτικούς", να μην υπάρχει καθόλου εθνική συνείδηση ώστε να μεταλλαχθούμε σε ένα πολυ-πολιτισμικό πελτέ;
Απο τα ολίγα που γνωρίζω, λαός χωρίς τέτοια είναι πλήρως εκμεταλεύσιμος και αναπλάσιμος.
Έτσι θα πρέπει να είμαστε δηλαδή ένα εύπλαστο προιόν χωρίς ταυτότητα;
Και γιατί κάποιος που αγαπάει τη χώρα του και την ιστορία της πρέπει να χαρακτηρίζεται εθνικιστής ακροδεξιός και οχι πατριώτης.
.
Aυτό δε μπορώ να το καταλάβω, (μάλλον είμαι περισσότερο χαζός απ' ότι νόμιζα).
Όπως γράφω και πιο πάνω δεν έχω καμία σχέση με κόμματα και ειδικά με ακροδεξιά σκατά, αυτά για να μη παρεξηγούμαι.
.
Προσωπικά με ενοχλεί όταν διεκδικούν τη γη μου και καταπατούν τη σημαία μου Σκοπιανοί ,Τούρκοι, Αλβανοί, Γερμανοί, Αρειανοί, Ολυμπιακοί κλπ, γιατί αντιπροσωπεύει ολα όσα αγαπώ σ' αυτό τον κόσμο.
Απο την άλλη με εκνευρίζει να βλέπω να τους υπερασπίζονται , δήθεν προοδευτικοί εξ αριστερών, βολεμένοι γιάπηδες των σαλονιών και του δημοσίου βίου.
Τώρα θα αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται να είναι κάποιος αριστερός και γιάπης, ή αναρχικοκάπως και δημόσιος υπάλληλος .
Στο Ελλάντα όλα γίνονται, ήταν στα νιάτα του αριστερός ή αναρχομαλάκας τύπου τα σπάμε τα καίμε για την πλάκα μας, τώρα διορίστηκε στο δημόσιο ή ανάλαβε τη δουλειά του μπαμπά , λούφαξε ο μαλάκισμένος στον καναπέ, άρχισε τις φιλοσοφίες τύπου τα ξέρω όλα, κι έγινε ένας κλασσικός ξερόλας ελληνάρας που δε βλέπει μπροστά απ' τη μύτη του, κι έχει άποψη για τα πάντα...
.
Αν πρέπει να θεωρηθώ ρατσιστής για αυτές μου τις αντιλήψεις τότε ναι είμαι ρατσιστής, δε γουστάρω τους μαλάκες τύπου.
Η αλήθεια είναι οτι δεν τα 'παιρνα τα γράμματα απο μικρός, για αυτό δεν εντάχθηκα ποτέ σε κανένα κόμμα, ακόμα και όταν ήταν πολύ trendy να είσαι μέλος κάποιου κόμματος και ιδίως αριστερού.
Σκέτο τούβλο σου λεω.
.
Και ρωτώ λοιπόν:
Ο στόχος ποιός πρέπει να είναι δηλαδή, σύμφωνα με αριστερούς και "προοδευτικούς", να μην υπάρχει καθόλου εθνική συνείδηση ώστε να μεταλλαχθούμε σε ένα πολυ-πολιτισμικό πελτέ;
Απο τα ολίγα που γνωρίζω, λαός χωρίς τέτοια είναι πλήρως εκμεταλεύσιμος και αναπλάσιμος.
Έτσι θα πρέπει να είμαστε δηλαδή ένα εύπλαστο προιόν χωρίς ταυτότητα;
Και γιατί κάποιος που αγαπάει τη χώρα του και την ιστορία της πρέπει να χαρακτηρίζεται εθνικιστής ακροδεξιός και οχι πατριώτης.
.
Aυτό δε μπορώ να το καταλάβω, (μάλλον είμαι περισσότερο χαζός απ' ότι νόμιζα).
Όπως γράφω και πιο πάνω δεν έχω καμία σχέση με κόμματα και ειδικά με ακροδεξιά σκατά, αυτά για να μη παρεξηγούμαι.
.
Προσωπικά με ενοχλεί όταν διεκδικούν τη γη μου και καταπατούν τη σημαία μου Σκοπιανοί ,Τούρκοι, Αλβανοί, Γερμανοί, Αρειανοί, Ολυμπιακοί κλπ, γιατί αντιπροσωπεύει ολα όσα αγαπώ σ' αυτό τον κόσμο.
Απο την άλλη με εκνευρίζει να βλέπω να τους υπερασπίζονται , δήθεν προοδευτικοί εξ αριστερών, βολεμένοι γιάπηδες των σαλονιών και του δημοσίου βίου.
Τώρα θα αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται να είναι κάποιος αριστερός και γιάπης, ή αναρχικοκάπως και δημόσιος υπάλληλος .
Στο Ελλάντα όλα γίνονται, ήταν στα νιάτα του αριστερός ή αναρχομαλάκας τύπου τα σπάμε τα καίμε για την πλάκα μας, τώρα διορίστηκε στο δημόσιο ή ανάλαβε τη δουλειά του μπαμπά , λούφαξε ο μαλάκισμένος στον καναπέ, άρχισε τις φιλοσοφίες τύπου τα ξέρω όλα, κι έγινε ένας κλασσικός ξερόλας ελληνάρας που δε βλέπει μπροστά απ' τη μύτη του, κι έχει άποψη για τα πάντα...
.
Αν πρέπει να θεωρηθώ ρατσιστής για αυτές μου τις αντιλήψεις τότε ναι είμαι ρατσιστής, δε γουστάρω τους μαλάκες τύπου.
enough is enough
22/6/06
Μετά από μια φλογερή ημέρα σαν τη σημερινή το μόνο που νοιώθεις εκτός του καψίματος στα μάτια και τη ζέστη στο πρόσωπο, που είναι λες και σε έχουν πλακώσει στα χαστούκια (by the way), είναι μία γλυκιά ικανοποίηση και παρά την ισοπεδωτική κούραση, μία απίστευτη όρεξη για επισκέψεις κοινωνικού ενδιαφέροντος σε διάφορα χαμαιτυπεία και clubs...έτσι για να ξεσκάσουμε βρε αδερφέ!!!
(Λέμε τώρα)
Τι τραβάμε κι εμείς οι ναυαγοσώστριες.....
(Λέμε τώρα)
Τι τραβάμε κι εμείς οι ναυαγοσώστριες.....
Zonk!!
15/6/06
Ουφ...βαρέθηκα το spa, θέλω να κυληθώ λίγο στο βούρκο...Rock n' roll στο κρεβάτι
12/6/06
Γουστάρω που όταν κλαίω δε ρωτάς το γιατί
Γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή
Γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό
Κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λες σ' αγαπώ
.
----------------------------------------------
.
Στα σκοτεινά δωμάτια ειν' η ψυχή μας γυμνή
Και δε χωράν εκεί μυστικά
και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν' εκεί
Που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
.
Και δε χωράν εκεί μυστικά
και συ μονάχα ξέρεις πως η αλήθεια ειν' εκεί
Που η μοναξιά μου στον καθρέφτη κοιτά
.
-------------------------------------------------------------------------------------------
.
Το ξέρω πως δεν ειμ' αυτός
Που πάνω του θα στηριχτείς
Κι ούτε λεφτάς κι ίσως γυρνάς
Πιωμένο μες τα μπάρ να με βρείς
Μα όμως εγώώ θα σου μετρώώ
Της πόλης το σφυγμό μ' αγκαλιές
Θα σου γεμίζω το μυαλό
Με χίλιες και μία νύχτες γλυκές
Που πάνω του θα στηριχτείς
Κι ούτε λεφτάς κι ίσως γυρνάς
Πιωμένο μες τα μπάρ να με βρείς
Μα όμως εγώώ θα σου μετρώώ
Της πόλης το σφυγμό μ' αγκαλιές
Θα σου γεμίζω το μυαλό
Με χίλιες και μία νύχτες γλυκές
.
.
.
Παύλος
Φρί-νταιη ή φρί(κη) σκέτο
9/6/06
Σε αναζήτηση της σκοτεινής εσωτερικής αλήθειας και μετά απο μία εξονυχιστική έρευνα στο Δίκτυο και την αναδρομή σε διάφορες ιστορικές πηγές όπως την περαβρύση, την κρυαβρύση, την νεροχυτηβρύση
και άλλες εξίσου σημαντικές, έχω αποφανθεί οτι:
αν δεν ήταν σήμερα Παρασκευή θα έλεγα οτι θα ήταν μία εξ ολοκλήρου σκατένια μέρα με αρκετή δόση φρίκης λόγω καιρού και πολύ νύστααααααργκκ λόγω χτεσινοβραδινής κρεπάλης ...
Αυτά.... παω να βγάλω τα μπικουτί τώρα .....
Ισόβιος πρωταθλητής
8/6/06
Μπήκε σαν κότα έφυγε σα λαγός η κοκκινοσκουφίτσα....ΠΑΝΑΘΑ-ΠΕΛΑΤΑΚΟΣ 82-70
40 τίτλοι (ετσι μωρό μου)
27 πρωταθλήματα (ναι εκει)
9 κύπελλα (με τρελαίνεις)
3 Ευρωπαικά (κοντεύω)
1 Διηπειρωτικό (τελειώνωωωωωω!!!!!)
............................................................ (θέλω πάλι)
Μικρη ιστορια...
7/6/06
Μερος τριτο
Ο Τζίμης την αγαπούσε, με τον δικό του τρόπο μεν, αλλά την αγαπούσε. Ήταν κι αυτή η αδυναμία του στις γυναίκες που τον ταλαιπωρούσε, σαν ίωση ένα πράγμα, τι τα θες όμως το πάλευε.
Η Μαίρη απο την άλλη δεν ήταν η ίδια μετά απο αυτό, εκτός οτι είχε και πρόβλημα υγείας πια, δεν μπορούσε να κάτσει στο σπίτι καθόλου. Βρήκε και απογευματινή δουλειά και δε συναντιόντουσαν πολύ συχνά. Ούτε τον άφηνε να την αγγίζει, δεν το μπορώ αυτό καθόλου, μας έλεγε.
Ο Τζίμης ήθελε ένα δεύτερο παιδί, είχε κατασταλάξει λίγο, ετσι μας έλεγε, αλλά η Μαίρη ούτε να ακούσει.
Πέρασε ο καιρός, η κόρη του μεγάλωσε άρχισε να βγαίνει, στην αρχή εκει κοντά στην περιοχή, μετά σιγά σιγά του ζητούσε να πηγαίνει στα μεγάλα club.
Σκεφτόταν ο "παλαβός" τι να κάνει και πως να το αντιμετωπίσει.
Δεν είχε πρόβλημα με την έξοδο, είχε πρόβλημα που δεν ήξερε τι παιζόταν εκει. Στην περιοχή του τον ήξεραν ολοι, πρώην συνάδελφος βλέπεις,
και με την παραμικρή μαλακία που έκανε η μικρή το μάθαινε αμέσως.
Οχι οτι ήταν κανένας γονιός σατράπης οπισθοδρομικός βέβαια, κάθε άλλο, αλλά οσο να 'ναι αλλιώς είναι να παίζεις στην έδρα σου και να σου κάνει πλάτες η διαιτησία και αλλιώς να βρίσκεσαι φιλοξενούμενος.
Και τι σκέφτηκε ο μαλάκας;
-Tο βρήκα θα προσλάβω bodyguard , μου είπε και έχω μείνει μαλάκας.
Απο εκείνη την ημέρα η μικρή έβγαινε παρέα με το φουσκωτό, καλό παιδί μεν και λίγο αγαθός στο μυαλό, ντουλάπα δε στην εμφάνιση, απο αυτούς που τους βλέπεις και δε θα 'θελες παρεξήγηση μαζί τους.
Του έριξε και ένα ψάρωμα στην αρχή ο δικός μου, με κάτι ονόματα απο το χώρο της νύχτας και στεκόταν σούζα ο ηλίθιος, άκουγε Τζίμης και κατουριόταν το μαλακισμένο.
Κι έτσι ηρέμησε και απ' αυτό...
Ολα είχαν ομαλοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο, η παρέα σμίγαμε κατά περιόδους πότε στο σπίτι του ενός πότε στο σπίτι του άλλου, τα πίναμε, λέγαμε τις μαλακίες μας και σκορπάγαμε...
Ώσπου πριν απο λίγο καιρό μαθαίνουμε για κάποιον οτι είναι άρρωστος.
Μέσα σε δύο μήνες χάθηκε.
Ήταν μεγάλο το σόκ για όλους αλλά για τον Τζίμη ακόμα μεγαλύτερο.
Καθόταν σε μια άκρη και απο εκει που ήταν η ψυχή της παρέας τώρα με το ζόρι να βγάλει κουβέντα.
-Εχω αναθεωρήσει πολλά φίλε για τη ζωή, μετά απο αυτό, μου έλεγε.
Σπίτι δεν πολυπήγαινε, ήθελε να ανακαινίσει το πατρικό του.
Πήγαινε μετά τη δουλειά και δούλευε μέχρι αργά και στο τέλος δεν είχε κουράγιο να γυρίσει σπίτι, κοιμόταν εκει. Η Μαίρη δεν ανησυχούσε, πιο πολύ ανακουφιζόταν που έλειπε γιατί τελευταία είχε γίνει πολύ στριφνός και γκρινιάρης.
Μου το έλεγε και δεν το πίστευα, ο Τζίμης γκρινιάρης έλεγα, μαλακίες μου λέει αυτή.
Πήγαινα στο πατρικό του τον έβρισκα να δουλεύει, πίναμε καμιά μπύρα μου έλεγε και καμιά μαλακία, γελάγαμε, αυτό ήταν.
Μια μέρα εντελώς σοβαρά και αφού τα είχαμε πιεί μου λέει, ξέρεις, δε γουστάρω άλλο.
Δεν έδωσα και πολύ σημασία, μόνο όταν μετά απο αρκετό καιρό χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα μια φωνή
να κλαίει λέγοντας οτι είχε χαθεί , τότε κατάλαβα τι μου έλεγε εκείνο το βράδι.
Απο τότε δεν τον ξαναείδε κανείς μας...
Ο Τζίμης την αγαπούσε, με τον δικό του τρόπο μεν, αλλά την αγαπούσε. Ήταν κι αυτή η αδυναμία του στις γυναίκες που τον ταλαιπωρούσε, σαν ίωση ένα πράγμα, τι τα θες όμως το πάλευε.
Η Μαίρη απο την άλλη δεν ήταν η ίδια μετά απο αυτό, εκτός οτι είχε και πρόβλημα υγείας πια, δεν μπορούσε να κάτσει στο σπίτι καθόλου. Βρήκε και απογευματινή δουλειά και δε συναντιόντουσαν πολύ συχνά. Ούτε τον άφηνε να την αγγίζει, δεν το μπορώ αυτό καθόλου, μας έλεγε.
Ο Τζίμης ήθελε ένα δεύτερο παιδί, είχε κατασταλάξει λίγο, ετσι μας έλεγε, αλλά η Μαίρη ούτε να ακούσει.
Πέρασε ο καιρός, η κόρη του μεγάλωσε άρχισε να βγαίνει, στην αρχή εκει κοντά στην περιοχή, μετά σιγά σιγά του ζητούσε να πηγαίνει στα μεγάλα club.
Σκεφτόταν ο "παλαβός" τι να κάνει και πως να το αντιμετωπίσει.
Δεν είχε πρόβλημα με την έξοδο, είχε πρόβλημα που δεν ήξερε τι παιζόταν εκει. Στην περιοχή του τον ήξεραν ολοι, πρώην συνάδελφος βλέπεις,
και με την παραμικρή μαλακία που έκανε η μικρή το μάθαινε αμέσως.
Οχι οτι ήταν κανένας γονιός σατράπης οπισθοδρομικός βέβαια, κάθε άλλο, αλλά οσο να 'ναι αλλιώς είναι να παίζεις στην έδρα σου και να σου κάνει πλάτες η διαιτησία και αλλιώς να βρίσκεσαι φιλοξενούμενος.
Και τι σκέφτηκε ο μαλάκας;
-Tο βρήκα θα προσλάβω bodyguard , μου είπε και έχω μείνει μαλάκας.
Απο εκείνη την ημέρα η μικρή έβγαινε παρέα με το φουσκωτό, καλό παιδί μεν και λίγο αγαθός στο μυαλό, ντουλάπα δε στην εμφάνιση, απο αυτούς που τους βλέπεις και δε θα 'θελες παρεξήγηση μαζί τους.
Του έριξε και ένα ψάρωμα στην αρχή ο δικός μου, με κάτι ονόματα απο το χώρο της νύχτας και στεκόταν σούζα ο ηλίθιος, άκουγε Τζίμης και κατουριόταν το μαλακισμένο.
Κι έτσι ηρέμησε και απ' αυτό...
Ολα είχαν ομαλοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο, η παρέα σμίγαμε κατά περιόδους πότε στο σπίτι του ενός πότε στο σπίτι του άλλου, τα πίναμε, λέγαμε τις μαλακίες μας και σκορπάγαμε...
Ώσπου πριν απο λίγο καιρό μαθαίνουμε για κάποιον οτι είναι άρρωστος.
Μέσα σε δύο μήνες χάθηκε.
Ήταν μεγάλο το σόκ για όλους αλλά για τον Τζίμη ακόμα μεγαλύτερο.
Καθόταν σε μια άκρη και απο εκει που ήταν η ψυχή της παρέας τώρα με το ζόρι να βγάλει κουβέντα.
-Εχω αναθεωρήσει πολλά φίλε για τη ζωή, μετά απο αυτό, μου έλεγε.
Σπίτι δεν πολυπήγαινε, ήθελε να ανακαινίσει το πατρικό του.
Πήγαινε μετά τη δουλειά και δούλευε μέχρι αργά και στο τέλος δεν είχε κουράγιο να γυρίσει σπίτι, κοιμόταν εκει. Η Μαίρη δεν ανησυχούσε, πιο πολύ ανακουφιζόταν που έλειπε γιατί τελευταία είχε γίνει πολύ στριφνός και γκρινιάρης.
Μου το έλεγε και δεν το πίστευα, ο Τζίμης γκρινιάρης έλεγα, μαλακίες μου λέει αυτή.
Πήγαινα στο πατρικό του τον έβρισκα να δουλεύει, πίναμε καμιά μπύρα μου έλεγε και καμιά μαλακία, γελάγαμε, αυτό ήταν.
Μια μέρα εντελώς σοβαρά και αφού τα είχαμε πιεί μου λέει, ξέρεις, δε γουστάρω άλλο.
Δεν έδωσα και πολύ σημασία, μόνο όταν μετά απο αρκετό καιρό χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα μια φωνή
να κλαίει λέγοντας οτι είχε χαθεί , τότε κατάλαβα τι μου έλεγε εκείνο το βράδι.
Απο τότε δεν τον ξαναείδε κανείς μας...
"Και φάγαμε φάγαμε φάγαμε φάγαμε"
6/6/06
Εδω και πενήντα χρόνια μας ληστεύουν όλοι οι εργατοπατέρες και το συνάφι τους, μετά μας βάζουν σε λιτότητα για να ξαναγεμίσουν τα ταμεία, που αυτοί και οι πατεράδες τους άδειασαν, για να μπορούν να ξαναβουτάνε.
Έχουμε μπεί και στο τρίπ να τρέχουμε να τους ψηφίζουμε για να μπορούν να τρώνε ακόμα περισσότερα αυτοί τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Το μεγάλο φαγοπότι.
Ετσι και κάνει κάποιος μία βόλτα με ελικόπτερο πάνω απο την Αττική θα πάθει πλάκα, το μπλέ απο τις πισίνες είναι περισσότερο απο το πράσινο των βουνών.
Και αυτές οι γαμημένες οι Cayenne έχουν γίνει περισσότερες κι απο τα Fiat στους δρόμους.
Ο Μαυρογιαλούρος έχει κλωνοποιηθεί και παραμένει το κύριο χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου.
Μόνο που στην ταινία ο άνθρωπος είχε φιλότιμο και παραιτήθηκε μόλις κατάλαβε οτι είχε περικυκλωθεί απο λαμόγια.
Είμαστε εντελώς πρόβατα, εντελώς όμως έτσι;
Mικρή ιστορία ..
Μερος 2ο-Δεν κάνει για σένα παιδί μου αυτός, είναι ρεμάλι της είπε, αλλά η Μαίρη είχε πέσει στον έρωτα και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Παντρεύτηκαν πέρασαν τα χρόνια έκαναν κι ενα παιδί. Η Μαίρη καλή σύζυγος καλή μητέρα, ο Τζίμης
ήθελε το χώρο του, που και που ασφυκτιούσε.
Οχι οτι ήταν κλεισμένος αλλά, να ρε σεις μου λείπει η αλητεία μερικές φορές, μας έλεγε.
Ένα ωραίο πρωί, (μάλλον βράδι ήταν), φώναξε τη Μαίρη απο την κουζίνα και της ανακοίνωσε πως
θα έβγαινε για λίγο, του είχαν τελειώσει και τα τσιγάρα βλέπεις.
-Καλά και τι σ' έπιασε και μου το λες ετσι, του είπε εκείνη με απορία.
Ένα ωραίο πρωί, (μάλλον βράδι ήταν), φώναξε τη Μαίρη απο την κουζίνα και της ανακοίνωσε πως
θα έβγαινε για λίγο, του είχαν τελειώσει και τα τσιγάρα βλέπεις.
-Καλά και τι σ' έπιασε και μου το λες ετσι, του είπε εκείνη με απορία.
Μετά απο δεκαπέντε ημέρες χτύπησε το τηλέφωνο, εκείνος ήταν, η Μαίρη σε κακό χάλι τον είχε αναζητήσει παντού.
Αν είναι ζωντανός με παράτησε το κάθαρμα, σκεφτόταν.
Στο τηλέφωνο η φωνή του παράξενη, λίγο τραχιά και απότομη.
-Εγώ είμαι, τι κάνεις;
-Καλά, που βρίσκεσαι;
-Είμαι στην Ιταλία, μην ανησυχείς, θέλω να σκεφτώ λίγο και της το κλείνει.
Είχε μπλέξει με μια τραγουδιάρα o μαλάκας, απο αυτές τις πολύ όμορφες και sexy ντε, που κλείνουν σπίτια και διαλύουν γάμους σε χρόνο dt.
Αφού τον έφαγε απο ολες τις απόψεις, του ανακοίνωσε οτι η σχέση αυτή δεν πρέπει
να προχωρήσει, γιατί νοιώθει τύψεις και δεν είναι σωστό να αφήσει γυναίκα και παιδί.
Σκατά απλά κατάλαβε οτι δεν "έτρωγε" άλλα, θυμήθηκε κι εκείνο το γέρο που ερχόταν στο μαγαζί και έσπρωχνε τους ευραίους σα μαρουλάκια, της άνοιξε η όρεξη της κοπέλας.
Στο τηλέφωνο η φωνή του παράξενη, λίγο τραχιά και απότομη.
-Εγώ είμαι, τι κάνεις;
-Καλά, που βρίσκεσαι;
-Είμαι στην Ιταλία, μην ανησυχείς, θέλω να σκεφτώ λίγο και της το κλείνει.
Είχε μπλέξει με μια τραγουδιάρα o μαλάκας, απο αυτές τις πολύ όμορφες και sexy ντε, που κλείνουν σπίτια και διαλύουν γάμους σε χρόνο dt.
Αφού τον έφαγε απο ολες τις απόψεις, του ανακοίνωσε οτι η σχέση αυτή δεν πρέπει
να προχωρήσει, γιατί νοιώθει τύψεις και δεν είναι σωστό να αφήσει γυναίκα και παιδί.
Σκατά απλά κατάλαβε οτι δεν "έτρωγε" άλλα, θυμήθηκε κι εκείνο το γέρο που ερχόταν στο μαγαζί και έσπρωχνε τους ευραίους σα μαρουλάκια, της άνοιξε η όρεξη της κοπέλας.
Μια μέρα ακούστηκε κλειδί στην πόρτα, ανοίγει και τον βλέπει να στέκει εκει και να κοιτάζει.
Για μια στιγμή σκέφτηκε να την κλείσει στα μούτρα του αλλά είχε παγώσει δε μπορούσε να κουνηθεί.
Τον αγαπούσε ακόμα μάλλον.
Δεν μίλησαν αμέσως , πέρασαν δυο μέρες και μετά.
Τον δέχτηκε πίσω μετά απο ένα μήνα απιστίας, με όρους υποτίθεται, αλλά τι τα θες κόβει η πουτάνα το γαμήσι;
............................................................................( συνεχίζεται)
Μικρή ιστορία
2/6/06
O φίλος μου ο Τζίμης είναι παιδί διαμάντι, με ένα μόνο ελάττωμα: δεν έχει καθόλου άγχος.
Ναι στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον ελάττωμα είναι.
Αγόρασε κ μια Harley τελευταία, παιδικό όνειρο ήταν, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Πάει στο σχολείο να πάρει την κόρη του και μαζεύονται γύρω γύρω οι πιτσιρικάδες και χαζεύουν.
Με τα επαγγελματικά του ήταν πολύ τυχερός, ίσως ο πιο τυχερός που ξέρω.
Βαριόταν εύκολα το παιδί βλέπεις, κ την έκανε να πάρει τον αέρα του.
-Ελα μωρέ με τους μαλάκες, θα κάθομαι εγω να τους κάνω αυτό κι εκείνο.
-Ελα μωρέ με τους μαλάκες, θα κάθομαι εγω να τους κάνω αυτό κι εκείνο.
Μετά απο λίγες ημέρες έβρισκε καλύτερη δουλειά με καλύτερα λεφτά.
Είχε ξεκινήσει με ένα μπάρ κοντά στη θάλασσα, καθοτι κ τύπος νυχτερινός , γάμος γινόταν, έφευγε τα Σάββατα με το πορτμπαγκάζ γεμάτο σακούλες σκουπιδιών, τίγκα στο πεντοχίλιαρο.
Για τους φίλους γινότανε χαλί, φιλότιμος μέχρι μαλακίας .
Ένας υπάληλός του έπεσε ένα βράδι μετά τη δουλειά με το μηχανάκι.
Έτρεξε ο Τζίμης μόλις το 'μαθε, τον πήγε σπίτι του, σήκωσε τη γυναίκα
του απο το κρεβάτι να ξαπλώσει ο φίλος.
Δυο μέρες τον είχε και τον ντάντευε το μαλάκα.
Υπερβολικό; Μπορεί, αλλά ετσι ήταν αυτός.
Σε λίγο καιρό μαθαίνει οτι ο "φίλος" τον έκλεβε, τον φωνάζει και του δίνει τα κλειδιά του μαγαζιού, αφού είσαι τόσο μαλάκας πάρτο ρε στο χαρίζω.
Ο άλλος έμεινε άγαλμα να τον κοιτάζει που έφευγε. Έτρεξε να τον προλάβει κλαίγοντας, να του ζητήσει συγνώμη, τελικά άφησε τα κλειδιά και εξαφανίστηκε.
Κι ο Τζίμης έκανε δυο μέρες να πατήσει στο μαγαζί.
Μετά απο λίγους μήνες έγινε ένας καυγάς με τ' αδέρφια του για τα περιουσιακά και για το μαγαζί.
Μαγαζί που ο ίδιος είχε στήσει με τα χέρια του, σε οικογενειακό οικόπεδο.
-Σας το χαρίζω ρε μαλάκες, άντε γαμηθείτε...
Δεν ξαναπάτησε απο τότε . Μετά απο λίγο καιρό πουλήθηκε μάθαμε.
Δυο μέρες τον είχε και τον ντάντευε το μαλάκα.
Υπερβολικό; Μπορεί, αλλά ετσι ήταν αυτός.
Σε λίγο καιρό μαθαίνει οτι ο "φίλος" τον έκλεβε, τον φωνάζει και του δίνει τα κλειδιά του μαγαζιού, αφού είσαι τόσο μαλάκας πάρτο ρε στο χαρίζω.
Ο άλλος έμεινε άγαλμα να τον κοιτάζει που έφευγε. Έτρεξε να τον προλάβει κλαίγοντας, να του ζητήσει συγνώμη, τελικά άφησε τα κλειδιά και εξαφανίστηκε.
Κι ο Τζίμης έκανε δυο μέρες να πατήσει στο μαγαζί.
Μετά απο λίγους μήνες έγινε ένας καυγάς με τ' αδέρφια του για τα περιουσιακά και για το μαγαζί.
Μαγαζί που ο ίδιος είχε στήσει με τα χέρια του, σε οικογενειακό οικόπεδο.
-Σας το χαρίζω ρε μαλάκες, άντε γαμηθείτε...
Δεν ξαναπάτησε απο τότε . Μετά απο λίγο καιρό πουλήθηκε μάθαμε.
Έτσι ήταν ο φίλος μου, μύγα στο σπαθί του δε σήκωνε.
Σαν σύζυγος δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε υπόδειγμα, εξάλου οκτώ
αρραβώνες είχε κάνει πριν παντρευτεί.
Εντάξει, θα μου πεις, ήθελε να το δει κάτω απο πιο ώριμη σκέψη το
παλληκάρι, σωστό κι αυτό, δεν αντιλέγω.
Στον τελευταίο βέβαια ο πατέρας του , ο παππούς που έγραφα σ'ενα
προηγούμενο πόστ, δεν ερχόταν.
-Εγώ δεν ξαναγίνομαι ρεζίλι μ' αυτό το μαλακισμένο.
-Εγώ δεν ξαναγίνομαι ρεζίλι μ' αυτό το μαλακισμένο.
......................................................................................(συνεχίζεται)
painted by numbers | Blogger Templates by faizul.
