Κι όμως υπάρχουν...

15/1/07


Είμαι σε μαγαζί με πολύ καλή ορχήστρα, η ώρα είναι περασμένη, το βλέφαρο βαρύ απο το αλκοόλ και η μουσική μιλάει στην ψυχή μου ώσπου σηκώνεται να χορέψει ο τρέντης της διπλανής παρέας.
Στέκα στο μαλλί, τσίχλα, ροζ πουκάμισο τελειωμένο.
Και να οι φιγούρες, τα ψαλίδια, ποτήρι στο κεφάλι και χορεύει ποπ ζειμπέκικο. Αν φόραγε και πουέντ σα μπαλαρίνα στη λίμνη των κύκνων θα ήταν.
Δε σε κάνει το ζειμπέκικο μάγκα ρε φίλε, πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Και πώς να χορέψεις κάτι το οποίο δε μπορείς να νοιώσεις, ένα τραγούδι για την αδικία της ζωής και τον ανθρώπινο πόνο.
Το ζειμπέκικο είναι ο ορισμός του πένθιμου χορού.
Κάποτε είχα μια συζήτηση με ένα φίλο μουσικό και μου έλεγε οτι δεν πρέπει να χορεύει μια γυναίκα αυτό το χορό γιατί εκτίθεται.
Δε συμφωνώ, εξάλου κι ο Τσιτσάνης είχε πει κάποτε οτι όποιος έχει μαγκιά ανεξαρτήτου φύλου δικαιούται να χορέψει.
Πρίν χρόνια ήμουν φαντάρος σε μια πόλη της επαρχίας και μέχρι τότε η επαφή μου με την ελληνική μουσική ήταν μηδαμινή.
Είμαστε πιωμένοι σε παρόμοιο μαγαζί και σηκώθηκε να χορέψει ζειμπέκικο μιά γυναίκα.
Αυτή η εικόνα με σημάδεψε.
Ήταν μέσης ηλικίας με έντονο μακιγιάζ και οχι ιδιαίτερα όμορφη. Μέσα σε λίγα λεπτά σταμάτησαν ολοι οι υπόλοιποι να χορεύουν, ούτε παλαμάκια ούτε τίποτα.
Αυτή μόνο.
Κινήσεις αργές, σχεδόν ακίνητη, τα μάτια κλειστά, τα χέρια ανοιχτά σαν φτερούγες.
Βάσανο αβάσταχτο ένοιωθα μόνο που την κοιτούσα.
Η μουσική ακολουθούσε τη φιγούρα κι οχι το αντίθετο.
Όταν τελείωσε το τραγούδι κι έκατσε, εμείς κοιτιόμασταν χωρίς να μιλάμε.
Ο μπουζουκτσής σταμάτησε, άφησε το όργανο και κατέβηκε.
Για λίγο άκουγες ένα ψίθυρο μόνο, τίποτα άλλο...
Σεβασμός ; Ίσως.
Μέχρι σήμερα δεν έχω δει απο άντρα ή γυναίκα να εκφράζει τόσο πόνο με τέτοιο περήφανο τρόπο.
Όχι τέτοιο χορό δεν έχω ξαναδεί κι όταν βλέπω τέτοιους χλεχλέδες σαν τον προχθεσινό, η οργή μου γίνεται μεγάλη, ίσως γιατί άθελά μου ψιθυρίζω το στιχάκι :

οι μάγκες δεν υπάρχουν πια,
τους πάτησε το τρενοooo...

posted by Gordon at 3:48 μ.μ. | Permalink |

[ back home ]

Comments for Κι όμως υπάρχουν...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πως να το κάνουμε, το ζεϊμπέκικο είναι αντρικός χορός.-

Και μάλιστα λές ένα τραγούδι που το έχει τραγουδήσει υπέροχα η Ελένη Βιτάλη...

Αντρικός μη αντρικός .. το θέμα είναι να το νιώθεις και να το υποστηρίζεις.

Τώρα για τη στέκα στο μαλλί .. δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Σε λίγο θα βλέπω και κλαμεράκια με στρασάκια στα μαλλιά των αντρών και θα δεις που θα τα ανταλλάζουνε και με τις φίλες τους.

Ξεκίνησε σαν αντρικός, αλλά έχω δει κ γυναίκες να χορεύουν πολύ καλά.
Περισσότερο με ενοχλεί να βλέπω άντρες καρικατούρες να χορεύουν, παρά γυναίκες.
Και επιβεβαιώνεται αυτό που ακούω απο πολλές φίλες, οτι έχουν λιγοστέψει τα αρσενικά και έχουν αυξηθεί οι "φιλενάδες" σαν τον τύπο στο μαγαζί με τη στέκα στο μαλλί.

Αυτή ακριβώς τη συζήτηση είχα με τη μάνα μου και τη ξαδέρφη μου, υποστήριζαν την ίδια άποψη. Ότι έχουν λιγοστέψει οι άντρες.

Εγώ θα έλεγα ότι ναι μεν έχουν λιγοστέψει οι άντρες και οι "αντρικές" πρωτοβουλίες και ότι έχουν βγει παράλληλα οι γυναίκες με το πουλί στο χέρι να γαμήουνε όλο το κόσμο.. Οπότε θα δούμε τον άντρα με το ροζ και την κορδέλα-στέκα, θα δούμε και την καριερίστρια τη γυναίκα που δε διανοείται να φτιάξει ένα σπιτικό φαγητό.

Υ.Γ. Απαπα πως μίλησα έτσι;

Χαχαχα!!

Δυστυχώς ετσι κ χειρότερα, ο ευνουχισμός συνεχίζεται, πάντως κάπου διάβαζα οτι θηλυκοποιείται ολη η φύση εξαιτίας αλόγιστης χρήσης φαρμάκων. Αρσενικά ζώα εμφανίζουν ομοφυλοφιλικές τάσεις,
πουστεύει ο πλανήτης, που βαδίζουμε... σόδομα κ γόμοραααα

Το μείζον θέμα δεν είναι αν πουστεύει ο πλανήτης ή όχι, δεν είναι το απόλυτο κακό.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με τα θέλω μας.
Π.χ. εσύ αντρούλι με τη στέκη και το ροζ πουκαμισάκι, εσύ που χορεύεις ποπ-ζειμπέκικο κοκορεύεσαι αργότερα για τα πουτανάκια που έχεις αρπάξει...
Και εσύ γυναικα με το ταγιεράκι σου όταν αποφασίσεις ότι δε θα μαγειρεύεις στο σπίτι λόγω "καριέρας" έχε υ/ο σου ότι θα πρέπει να βάζεις και εσύ το χέρι σου στη τσέπη.

πως δεν υπαρχουν

ξερεις ποσοι μαγκες σου στελνουν e-mail με προστυχολογιες γιατι ετσι θα νομιζουν σου σπανε τα νευρα?
και ξερεις ποσοι αφηνουν μαλακισμενα σχολια σε μπλογκ?

ρε συ
ειναι πολυυυυυυ μαγκες αυτοι!
νομιζουν ειναι γαμαουα
:D

και τι ζειμπεκικα μου λες τωρα

:P

παντως respect στην κυρια!


σμουτςςςςςςςς

ptwsh αστειεύομαι, κ βέβαια δεν είναι το απόλυτο κακό, μόνο που είναι πολύ δύσκολο να αποδεχθώ ιμιτασιόν συμπεριφορές ως φυσιολογικές κ δεν εννοώ τους ομοφυλόφιλους που είναι συνειδητοποιημένοι στο κάτω κάτω κ γούστο τους καπέλο τους.

Bliss, αυτοί είναι κότες οχι μάγκες, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αδιαφορείς. Αν δουν οτι τους γράφεις στο πρέπον σημείο θα βαρεθούν και θα τζάσουν απο μόνοι τους.
Δεν αξίζει να ασχολείσαι.

Ελα smile λέμε...

Φυσικά και να σεβόμαστε τον άλλον που γουστάρει πραγματικά αυτό που κάνει.

Respect the lady

Ρε παιδιά, επιμένω: είναι αντρικός χορός το ζεϊμπέκικο. Τι νεωτερισμοί είναι αυτοί τώρα να το χορεύουν και οι γυναίκες. Είναι σαν να χορεύουν οι άντρες τσιφτετέλι που το βλέπω και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ας αφήσουμε ορισμένα πράγματα να γίνονται έτσι όπως τα είχαν συλλάβει οι δημιουργοί τους και τα τίμησαν οι παλαιότεροι.

Δε διαφωνώ οσον αφορά τη θεωρία του πράγματος, αλλά χορεύεται πλέον και απο γυναίκες, αυτό είναι γεγονός.
Δεν με ενοχλεί να δω μια γυναίκα να χορεύει αρκεί να έχει το ειδικό βάρος να το υποστηρίξει κ να μην το εξευτελίσει όπως ο τύπος που γράφω στο πόστ.

Πάμε πάλι: το ζεϊμπέκικο έχει κινήσεις μέσα που είναι χτισμένες στο αντρικό σώμα και τις ιδιαιτερότητες της φύσης του. Για να το υποστηρίξει επομένως σωστά μια γυναίκα σημαίνει ότι είναι λεσβία και μάλιστα επιτυχημένη.

Δεν έχει βήματα φίλε μου, είναι ένας αυτοσχεδιασμός.
Αυτή που είδα κάποτε και εντυπωσιάστηκα ήταν πουτάνα, αν ήταν και λεσβία θα σε γελάσω τώρα.

Κι εγώ ήμουν της άποψης περί αντρικού χορού. Μέχρι που είδα μια γριά (να την πω;) σε μια λαϊκή τρύπα στον Πειραιά και αναθεώρησα.
Άμα έχει "αρχίδια" και πόνο σεμνό η γυναίκα, επιτρέπεται.

Η Φωτό Μου
Όνομα:
Τοποθεσία: Greece

Οτι γουστάρω είμαι... μπαα!!!


Links




Web This Blog
Credits
Distributed by:

Powered by Blogger