Σχετικά με κάποια posts που διάβασα με θέμα τη συμπεριφορά ορισμένων
bloggers έχω να καταθέσω το εξής:
Δεν με νοιάζει αν κάποιος τα χώνει μέσα απο το blog του όσο σκληρή και μονόπλευρη κι αν είναι
η αποψή του, κι εγώ αυτό κάνω εξάλλου.
Με αφήνει εντελώς αδιάφορο αν κάποιος-α την έχει ψωνίσει με τη δημοσιότητα και την αποζητά
μέσω ενός blog.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα αν κάποιοι γουστάρουν να ψωνίζονται και γεμίζουν posts και σχόλια
με υπονοούμενα (εδώ δεν έχουν αυτοί που εκτίθενται κιόλας, εγώ θα'χω;)
Δεν με ενοχλεί καθόλου αν κάποια γραπτά αναδημοσιεύονται σε έντυπα ευρείας κυκλοφορίας και οι συγγραφείς τους έχουν καβαλήσει καλάμι κατά κάποιους άλλους.
Δεν με ενδιαφέρει αν ο άλλος είναι άθεος ή βουδιστής ή φανατικός χριστιανός και προσπαθεί να φυτέψει
ιδέες.
Ούτε έχω πρόβλημα αν χρησιμοποιεί φωτογραφίες αντί λόγια , για να πει κάτι (μέχρι κι αυτό σχολιάστηκε απο ένα βλαχοπέφτουλα).
Δηλαδή εν ολίγοις στα αρχίδια μου τι κάνει ο καθένας μέσα στη blogοσφαιρα, εγώ είμαι ο περιπλανώμενος
και εγώ επιλέγω που θα σταθώ.
Τα blogs είναι ένα είδος ελεύθερης έκφρασης και ο καθένας το αντιλαμβάνεται όπως μπορεί.
Κώδικα δεοντολογίας θα θεσπίσουμε τώρα;

(πολλά "ψωνισμένοι"χρησιμοποίησα ... λες;)