Δεν έχω καταλάβει ρε παιδί ποιά είναι ακριβώς η δουλειά του πρωθυπουργού
και των υπουργαρέων μας, (είμαι ηλίθιος τελικά).
Ο πρώτος έχει κλειδωθεί σε κείνο το σπίτι με ονοματεπώνυμο και δε βγαίνει παρά μόνον
για κανα σουβλάκι...(άντε και για κανα γουρνόπλο).
Αραιά και που, σκάει μύτη σε καμιά εκδήλωση, αμολάει κανα δυο μπαρούφες που του 'χουν γράψει
οι φωστήρες οι επικοινωνιολόγοι και μετά αφού ξεκοιλιαστεί στο μπουφέ ξαναχώνεται στο καβούκι του.
Οι άλλοι έχουν πάρει αμπάριζα τα κανάλια και διαλαλούν τη πραμάτεια τους με σοβαρό ύφος (τι στο διάολο πουλάνε ούτε που κατάλαβα).
Τους κάνει καμιά σοβαρή ερώτηση ο δημοσιογράφος, στήνω και γω αυτί να ακούσω, αρχίδια....
Η γαμοαπάντηση δεν έχει καμία σχέση με την ερώτηση. Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε...
Έτσι και έρθει κάποιος ξένος αξιωματούχος εκει είναι το γέλιο ή το κλάμα (δεν έχω αποφασίσει ακόμη).
Αρχίζουν να χασκογελούν σαν ηλίθιοι συνέχεια, ασχέτως τι λέει ή ζητάει ο άλλος.
Είναι τρίκ επικοινωνιακό αυτό, όταν βγάζεις το σκασμό και στήνεις κώλο, χασκογελάς σα μαλάκας για να δείξεις όλα cool δε τρέχει κάστανο, κι ας σου'χουν βάλει κωλοδάκτυλο (σάμπως για τη χώρα σου πρόκειται,
η χώρα η δική σου είναι η Ελβετία).
Μετά βγαίνεις για τις βαρύγδουπες δηλώσεις και λές ήταν χρήσιμη η συνάντηση μπλα μπλα...και φτου κι απ' την αρχή (χασκογελώντας πάντα έτσι;).
Α..ρε ... όλος εκρυβότανε κι ο κώλος του φαινότανε, που έλεγε κι ο παππούς.
Κατά τα άλλα, πάμε εμείς τα ζώα να ψηφίσουμε τους εκπροσώπους μας κάθε τέσσερα χρόνια...