Σήμερα επανήλθα στα φυσιολογικά μου...
Είχα αρχίσει να ανησυχώ χθες με αυτή τη διάθεση την τραλαλά που είχα.
Άλλο πράγμα κι αυτό ρε παιδί μου, εκεί που είσαι μέσα στη τσαντίλα και στην ανάποδη
και μια χαρά, ξαφνικά ...ζντούπ σου έρχεται κατακέφαλα και αλλάζουν όλα.
Και αρχίζει να σου αρέσει η μέρα κι ας έχεις κάνει σε τρία τέταρτα μια απόσταση δύο χλμ.
και ας σε έχει κλείσει ο μαλάκας στη μέση του δρόμου, τίποτα εσύ χαμογελάς σαν ηλίθιος.
Μέχρι πουλάκια άκουγα ,πουλάκια τώρα στη Μεσογείων, ας μην το σχολιάσω περισσότερο αυτό.
Μίλάμε για κρίση μαλακίας μεγίστη. Να βλέπεις άνοιξη μες το καταχείμωνο....
Σαν να έχεις πιεί τον καλύτερο μπάφο της ζωής σου παρέα με τη Μόνικα Μπελούτσι γυμνός στην παραλία ..
Τώρα τι ήταν αυτό που μου ήρθε κατακέφαλα μη με ρωτάτε δεν θα σας το πω γιατί ούτε κι εγώ το ξέρω...
Κατάλαβα πάντως πως τα απλά κι ασήμαντα αυτής της ζωής είναι τα πιο επουσιώδη τελικά.